Jan

De zon wordt weerkaatst door de straatstenen. De vogels zijn al een paar uren hun routines aan het afwerken en de roze klimroos staan volop in bloei. Het is ochtend in het kleine dorpje in Frankrijk. Op het kleine zitje voor de bakkerij zit de bakker. De stoel is eigenlijk al te gammel en in het klaptafeltje zit een groot gat. Naast het gat staat een dampende kop koffie en de bakker vangt met zijn gezicht de zonnestralen op. Hij glimlacht.

Een vriendin is van Nederland naar Santiago de Compostella gefietst en kwam onderweg deze bakker tegen. Ze vertelde me over hem en sindsdien denk ik af en toe aan deze bakker.

De reis van mijn vriendin was meer dan alleen maar fietsen. Een pelgrimstocht heeft meer betekenis voor een reiziger dan alleen van punt A naar punt B gaan. Het is een tocht van jezelf tegenkomen en alleen zijn met je gedachten en gevoel. Je motivatie verliezen en weer hervinden. Je ontmoet nieuwe mensen, andersdenkende mensen, stomme mensen, fantastische mensen en jezelf. Je verlaat je comfortzone en dat geeft de mogelijkheid om opnieuw uit te vinden wie je bent. Wie had gedacht dat je nog zoveel meer bent dan de persoon die je dacht te zijn? Jij zeker niet, maar trouwens wel gehoopt. Op pelgrimstocht groei je vaak als mens.  

Het liefst sta ik in het leven alsof ik een pelgrim ben. Een pelgrim en een Franse bakker.

Het is zondagochtend en de klok is vannacht verzet. De zon komt mild door de ruiten en raakt net mijn blote voeten. Ik hoor buiten de wind door de eikenboom gaan. Naast mij staat een dampende kop thee op tafel en ik typ de laatste woorden op het toetsenbord.

Column eerder verschenen in dorpsblad Rond Haaksbergen